- GLOMUS
- GLOMUSapud Philoxen. in Gloss. ἀγαθὶς, i. e. convolutio filorum in globum, Continuator Bedae Hist. Eccl. l. 2. c. 15. Neque glomus, ingens portantes paxillum, in intronu frximus. Globum vocat. Horat. l. r. Ep. 13. v. 13.Fasciculum portes librorum ut rusticus agnumt,Ut vinosa globos furtivae Pyrrhia lanae:Ubi glomera staminum exponit Non. συςτροφην` quoque et κλῶσμα Philoxen. modo laudatus. Hinc per tralationem crustalum, in cybii figura glomus, festo, et glomus Cycnorum, apud Albium Ovid. Iuventin. Auctorem Philomelae,Grus gruit, inque glomis cygini prope flumina drensant.de quo vide Casp. Barth. ad Stat. Theb. l. 2. v. 12. uti de verbo glomerare inde orto, ibid. l. 1. v. 351. Apud Henr. Spelmann. Glomerarii et Glomerelli occurrunt, in Statutis Academiae Cantabrig. tetrio hinc saeculo editis, qui videntur fuisse quasi Commissarii dari, ad lites inter scholares et ministros eorum audrendas, in Gloss.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.